Τό λιοντάρι βρίσκεται σέ ἑκατό περίπου μέτρα ἀπό μένα, ἀλλα δέν ὑπάρχει τίποτα τό φοβερό.
Στό κάτω κάτω τό λιοντάρι ἐπίσης εἶναι δημιούργημα τῆς φύσης. Συμμετέχει κι αὐτό στή γενική ἁρμονία.
Ἀλλά τί λιοντάρι! Τρομερά μεγαλόσωμο!
Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά εἶναι φιλόσοφος. Δέν ὑπάρχει λόγος νά ἔχω φασαρίες μαζί του.
Κι ὅμως, εἶναι σέ καμιά ἑκατοσταριά μέτρα. Καί τί μ᾽ αὐτό; Δέ μέ προσέχει καθόλου. Ἁπλῶς βαδίζει.
Ἔρχεται πρός τά ἐδῶ. Ναί. Ἐπιβλητική θέα! Δέν μπορεῖς νά σηκώσεις καθόλου τά μάτια σου ἀπ᾽ αὐτό. Ἀκόμη καί ρίγη αἰσθάνεσαι. Ἄλλος νά ἦταν στή θέση μου θά ἄρχιζε ἀμέσως νά πυροβολεῖ. Ἀλλά ἐγώ εἶμαι φιλόσοφος. Γιατί νά τσακωνόμαστε; Αὐτό δέ μ᾽ ἐνοχλεῖ. Αὐτό ἁπλούστατα εἶναι μιά μεγαλύτερη γάτα.
Κι ἐκτος αὐτοῦ μπορεῖ καί νά μή μέ δεῖ.
Καί τά μάτια του – τί ὡραῖο πράσινο χρῶμα! Καί στοχασμός, πόσος στοχασμός ὑπάρχει σ᾽ αὐτά. Τί λογῆς στοχασμό στ᾽ ἀλήθεια νά κρύβουν;…
Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά σκέπτεται φιλοσοφικά γι᾽ αὐτά τά πράγματα. Κάπου-κάπου δίνουμε σ᾽ αὐτά ὑπερβολικά μεγάλη σημασία.
Σ᾽ αὐτήν τήν κατάσταση καί νά φωνάζεις – ποιό τό ὄφελος;
Στήν πραγματικότητα τό λιοντάρι εἶναι ἐπίσης δημιούργημα τῆς φύσης, ὅπως καί ἡ πασχαλίτσα, νά ποῦμε. Καί, στό κάτω-κάτω, εἶναι πολύ πιό κοντινό στόν ἄνθρωπο, ἀκριβῶς γι᾽ αὐτό: καί οἱ δυό εἴμαστε θηλαστικά.
Μοῦ φαίνεται ὅμως ὅτι, ἐδῶ καί λίγον καιρό, αὐτό δέν εἶναι μόνο θηλαστικό. Παράξενη σκέψη, ποιος ξέρει γιατί μοῦ ἦρθε.
Ἄλλος νά ἦταν στή θέση μου, μ᾽ αὐτό τό αὐτόματο μεγάλου διαμετρήματος ντουφέκι στά χέρια, θά πυροβολοῦσε – εἴκοσι μέτρα εἶναι ἡ ἀπόσταση, μπορεῖ καί νά πετύχαινε.
Καί ἄν ν δέν πετύχαινε;…
Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά εἶναι φιλόσοφος, νά βλέπει πιό πλατιά αὐτά τά πράγματα – δέν ὑπάρχει λόγος νά μαλώνει μέ τούς συνανθρώπους του, νά ἐπεμβαίνει. Καλύτερα νά σωπαίνεις, παρά νά μπαίνεις σέ φασαρίες.
Τό λιοντάρι ἔρχεται – τό λιοντάρι πλησιάζει…
Τί σάν ἔρχεται; Τί εἶναι τό λιοντάρι; Συνοδοιπόρος μας σ᾽ αὐτόν τόν κόσμο σκληρός ἀλλά καί εἰρηνόφιλος. Λένε, ἄν δέν τό πειράξεις κι αὐτό δέ θά σέ πειράξει. Ἰδιαίτερα ἄν εἶναι χορτᾶτο πιά. Ἀλλά πῶς νά τό ρωτήσω ἄν ἔχει φάει; …Καλύτερα νά μήν ἀκουστῶ, ἡ σιωπή εἶναι χρυσάφι. Ὅταν δεῖ ὅτι σωπαίνω μπορεῖ καί νά προσπεράσει.
Στά τρία βήματα εἶναι. Τρομερό λιοντάρι! Γιά ἔκθεση. Καί τό βλέμμα του στοχαστικό, σάν ἀνθρώπινο. Μά αὐτό εἶναι σχεδόν ἄνθρωπος!
Μόνο πού εἶναι πιό δυνατό. Ἐκτός ἀπ᾽ τ᾽ ἄλλα, πολύ πιό δυνατό.
Ἀλλά οἱ δυνατοί εἶναι εὐγενικοί. Εἶναι μεγαλόψυχοι.
Ἀνοίγει τό στόμα του… Τί νά θέλει ἄραγε νά μοῦ πεῖ; Ἴσως ἔπρεπε νά πυροβολήσω…
Ἀλλά ἴσως ἁπλῶς θά κουβεντιάσουμε. Ἴσως εἶναι μοναχικό σ᾽ αὐτή τήν ἔρημο καί θέλει ν᾽ ἀνταλλάξει δυό λόγια μέ κάποιον…
Ναί ναί, βέβαια, ἔτσι θἆναι – νά, πάλι ἀνοίγει τό στόμα του.
Κι εἶναι ἐντελῶς κοντά – ἡ συνομιλία φαίνεται θά εἶναι ἐγκάρδια.
Γιατί νά σκεπτόμαστε πάντα τό χειρότερο, ἴσως θέλει μόνο νά μοῦ ψιθυρίσει κάτι στ᾽ αὐτί, ἔτσι, ἐγκάρδια, θερμά, σά σέ παλιό φίλο…
Ἀλλά τί εἶναι αὐτό – τό κεφάλι μου εἶναι στό στόμα του!!! Ἔ, κι ἔτσι νά εἶναι ἀκόμα, γιατί νά δημιουργεῖται μάταια πανικός; Τί ἀπαισιοδοξία εἶναι αὐτή! Κάθε βράδυ τό κεφάλι τοῦ θηριοδαμαστῆ εἶναι στό στόμα τοῦ λιονταριοῦ καί δόξα τῷ Θεῷ – τίποτα. – Παραμένει γερός καί ἀκμαῖος καί δέχεται μόνο χειροκροτήματα. Δέν ὑπάρχει τίποτα τό τρομερό, ἁπλῶς ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά εἶναι φιλόσοφος, νά εἶναι ἱκανός νά σκέπτεται!
Ἀλλά τί εἶναι αὐτό… ἡ σκέψη μου διακόπτ… Βοήθ…
Μετάφραση Βασίλης Σκουβάκλης