Σ᾽ ἐμᾶς δέν τηροῦνται οἱ κανονισμοί στην κυκλοφορία – τίποτα περισσότερο! Ὁ καθένας ἔχει τη βεβαιότητα ὅτι δέν εἶναι ὑποχρεωμένος νά τούς τηρεῖ. Καί ἐνεργεῖ σύμφωνα μέ τίς πεποιθήσεις του, περνώντας μέ κόκκινο, μέ κίτρινο καί κάποιες φορές ἴσως καί μέ πράσινο. Ἐάν εἶναι ἕνας, καλά, ἀλλά περνοῦν ὅλοι. Καί ἐάν δειλά ἀποφασίσεις νά ζητήσεις εὐθύνη γιά νά ἐπιβάλεις πρόστιμο, βλέπεις ὅτι αὐτό εἶναι ἀδύνατο.
– Ὁ πρῶτος βγάζει κάρτα.
– Ὁ δεύτερος ψιθυρίζει κάτι στό αὐτί.
– Ὁ τρίτος βρίσκεται φίλος.
– Ὁ τέταρτος γενικά δέ σέ βλέπει. Κοιτάζει πολύ μπροστά, κάπου στό μέλλον καί ἔτσι καί ἀπομακρύνεται: μέ τά χέρια πίσω καί τό βλέμμα στό μέλλον.
– Ὁ πέμπτος εἶναι ἀπό τήν ἐπαρχία. Ὁ δικός του νομός εἶναι σάν ξεχωριστό κράτος. Ἐκεῖ καί τά ὀνόματα εἶναι διαφορετικά, μπορεῖς νά περνᾶς μέ τό κόκκινο.
– Ὁ ἕκτος δέν ὑπόκειται σέ ἔλεγχο.
– Ὁ ἕβδομος εἶναι ὁ ὀδοντογιατρός πού σέ γιατρεύει. Ἀλλιῶς θά περιμένεις τρεῖς μῆνες γιά σφράγισμα.
– Ὁ ὄγδοος εἶναι γνωστός ποδοσφαιριστής.
– Ὁ ἔνατος εἶναι στρατιωτικός. Αὐτούς τούς δικάζει Στρατιωτικό Δικαστήριο.
– Ὁ δέκατος εἶναι ἀνήλικος. Μόλις ἔκλεισε τά 16 χρόνια καί δέν ξέρει τί κάνει. Τό μέλλον εἶναι μπροστά του.
– Ὁ ἑνδέκατος εἶναι καθηγητής τοῦ γιοῦ σου. Πῶς νά τοῦ ἐπιβάλεις πρόστιμο – ἕνα «σχεδόν καλῶς» στό δίπλωμα καί τό παιδί εἶναι κατεστραμμένο.
– Ὁ δωδέκατος εἶναι δημόσιος παράγων.
– Ὁ δέκατος τρίτος εἶναι ὁ μοιραῖος.
– Ὁ δέκατος τέταρτος; Τόν βλέπεις τό βράδυ στά φίλμ στήν τηλεόραση.
– Ὁ δέκατος πέμπτος εἶναι παντρεμένος μέ ἀλλοδαπή.
– Ὁ δέκατος ἕκτος εἶναι ἀπ᾽ τό χωριό σου.
– Ὁ δέκατος ἕβδομος ἔχει εἰδική ἄδεια νά περνάει.
– Ὁ δέκατος ὄγδοος εἶναι φίλος τοῦ προϊσταμένου σου.
– Ὁ δέκατος ἔνατος εἶναι ὑδραυλικός. Αὐτό τό ἐπάγγελμα τείνει νά ἐξαφανιστεῖ. Τό κυνηγητό τῶν ὑδραυλικῶν ἀπαγορεύεται.
– Ὁ εἰκοστός εἶναι γυναίκα. Πῶς νά τῆς ἐπιβάλεις πρόστιμο;
Μένει μόνο ἕνας: Ὁ εἰκοστός πρῶτος. Αὐτός εἶναι ἕνας συνηθισμένος πολίτης καί περιμένει ὑπάκουα τή μοῖρα του.
Σ᾽ αὐτόν μπορεῖς νά βάλεις ἕνα γερό πρόστιμο γιά νά τό θυμᾶται, ὅταν παραβιάζει τούς κανονισμούς τῆς ὁδικῆς κυκλοφορίας.
Καί τοῦ τό βάζεις.
Αὐτός τό πληρώνει καί χαμογελάει, ἐσύ στενοχωριέσαι καί τοῦ λές ὅτι, ἀφοῦ οἱ κανονισμοί ἔχουν φτιαχτεῖ γιά νά τηροῦνται, πρέπει νά τηροῦνται.
– Φυσικά – λέει ἐκεῖνος. – Σήμερα θά τούς τηρήσω. Ἔχω ξεχάσει τήν κάρτα στό σπίτι.
Αὐτός προσπερνᾶ. Ἐσύ συνεχίζεις νά προσέχεις τήν κυκλοφορία.
Ἀλλά μέ αὐτές τίς συνθῆκες τί κυκλοφορία μπορεῖ κανείς νά περιμένει;
Μετάφραση Βασίλης Σκουβάκλης